Od početka godine 85.000 radnika proglašeno tehnološkim viškom

Od početka godine oko 85.000 radnika proglašeno je tehnološkim viškom i svi oni su od države dobili otpremnine od 200 evra po godini radnog staža.

Oni su ujedno kao „nova armija“ nezaposlenih stigli na evidenciju Nacionalne službe za zapošljavanje. 

Prema podacima NSZ-a, do kraja prošlog meseca na Biro rada pristiglo je tačno 83.666 radnika koji su u svojim firmama proglašeni tehnološkim viškom, a među njima je čak 55.197 muškaraca.

Najviše radnika proglašenih tehnološkim viškom na evidenciju NSZ-a pristiglo je iz Beogradskog okruga – 15.382. Sledi Novi Sad s 3.744, Kragujevac – 3.593, Kraljevo – 2.584, Kruševac – 2.468, Čačak – 1.816. Na teritoriji ostalih opština i gradova na evidenciju NSZ-a pristiglo je između 200 i 400 radnika proglašenih tehnološkim viškom. 

Većini onih koji su proglašeni tehnološkim viškovm pripada i novčana nadoknada Nacionalne službe za zapošljavanje u toku godinu dana, a nekima i dve. Taj novac izdvaja se iz budžeta Srbije, tako da država i nakon što im isplati otpremninu za minuli rad, preuzima brigu o njima još najmanje godinu ili dve. 

Veliki problem predstavlja i podatak da radnici koji su ostali bez posla zbog proglašenja za tehnološki višak otpremnine troše da zakrpe rupe u kućnom budžetu, a ne za samozapošljavanje ili ulaganje u novo radno mesto. 

Istraživanja su pokazala da bivši radnici nekadašnjih industrijskih giganata, čak i kada se odluče da ulože novac dobijen od otpremnine u privatni posao, uglavnom biraju trgovinu ili uslužnu delatnost. Za samu proizvodnju se malo ko odlučuje, a izuzetak bi mogla biti poljoprivreda jer ima radnika koji su za dobijeni novac kupili voćnjake, malinjake, uzgajališta pečuraka, pčelarstvo… 

Sami radnici koji su dobili otkaz zbog toga što su postali tehnološki višak u firmama u kojima su godinama radili tvrde da novac koji su dobili nije dovoljan za pokretanje bilo kakvog privatnog biznisa, kao i to nisu svi stvoreni da budu biznismeni. Dodatni razlog su im socijalni uslovi koji od njih traže da novac koriste za goli život, a kada to učine, ne ostaje im više ništa za ulaganje.