Beograd: Veći porez na imovinu i za „stan na dan“?

Od Nove godine u Beogradu će važiti novi računi za porez na imovinu, a cene su određene u odnosu na zonu u kojoj se zemljište ili nekretnina nalazi, podseća Biznis.rs. Naglašava se i da se veći porezi očekuju i za kuće i za stanove koji se koriste za obavljanje neke delatnosti, kojima će porezi biti razrezivani shodno tarifama za poslovne zone, ne stambene.

„Visina poreza na imovinu zavisi od prosečnih cena odgovarajućih nepokretnosti po zonama koje svake godine utvrđuje jedinica lokalne samouprave na osnovu stvarnog prometa nepokretnosti“, kaže Gordana Aritonović poreski savetnik iz PSK Accounting agency.

Kako se dodaje, do sada je jedinica lokalne samouprave utvrđivala prosečnu cenu odgovarajućih nepokretnosti po zonama na osnovu cena koje su važile u periodu od 1. januara do 30. septembra i to u onoj godini koja prethodi godini za koju se utvrđuje porez.

„Sada je taj period proširen na 12 meseci, pa se prosečne cene utvrđuju na osnovu prometa koji se desio u periodu od 1. oktobra godine koja prethodi tekućoj godini, do 30. septembra tekuće godine. Tekuća godina, u smislu ovog zakona, je godina koja prethodi godini u kojoj se utvrđuje porez“, objašnjava Aritonović.

VEĆI POREZ ZA OBJEKTE KOJI SE IZDAJU

Naglašava se da na osnovu novih izmena i dopuna zakona može biti drastično povećan porez za stanove koji se pretežno koriste za obavljanje delatnosti.

To, kako naglašava Aritonović, znači da se za stan u kome se obavljaju neke delatnosti koriste prosečne cene koje važe za poslovne zgrade, a ne prosečne cene koje važe za stanove. 

„Ovo može biti drastično u opštinama, odnosno zonama u tim opštinama u kojima su prosečne cene poslovnog prostora znatno veće u odnosu na cene stambenog prostora (što je slučaj u opštini Novi Beograd)“, napominje Gordana Aritonović.

Ona napominje i da je dosadašnjim zakonom bila propisana obaveza da se neka nepokretnost oporezuje u skladu sa njenom pretežnom namenom, jer se poreske činjenice utvrđuju prema njihovoj ekonomskoj suštini.

„Postoji čak i mišljenje ministarstva koje upravo govori o tome“, naglašava Aritonović.

Prema njenim rečima, ukoliko se stan ili kuća za stanovanje kao jedinstvena nepokretnost, u celini ili u pretežnom delu koriste za obavljanje (neke) delatnosti, onda se za utvrđivanje osnovice poreza na imovinu razvrstavaju u grupu koja je označena kao „Poslovne zgrade i drugi (nadzemni i podzemni) građevinski objekti koji služe za obavljanje delatnosti“.

Ovo kako se naglašava može da dovede i do povećanja poreza na imovinu za stanove koji se koriste za izdavanje na jedan dan (stan na dan), kao i za seoske kuće koje se koriste za turizam, jer je njihova pretežna namena za obavljanje delatnosti.

Napominje se da je prosečna cena poslovnog prostora na tržištu uglavnom veća u odnosu na prosečene cene stambenog prostora, naročito kuća za stanovanje.