Kako se recikliraju istrošeni solarni paneli?

Kadmijum, kancerogeni element koji se najčešće koristi u proizvodnji solarnih ćelija, nalazi se u malom procentu solarnih panela i nije opasan po zdravlje u normalnim okolnostima rada solarne elektrane, pa čak ni u slučaju nesreće kao što je požar.

Postoje istraživanja koja su modelovala ponašanje kadmijum-telurida na deponijama, sa vrlo jasnim rezultatima.

Taj materijal se može razgraditi i postati kontaminant u određenim uslovima koji se pre svega mogu naći na neuređenim deponijama.

Kako navode autori tog istraživanja i kako prenosi portal Klima 101, rizici koji postoje u ovim uslovima, a koji važe i za druge uređaje koji sadrže kadmijum, drastično se umanjuju savremenim metodama upravljanja deponijama.

Takođe, kadmijum-telurid može da se reciklir isto kao i drugi elementi solarnih panela, sa napomenom da takav proces zahteva posebne tehnike.

Emisije kadmijuma iz celokupne industrije solarnih panela drastično su manje od emisija kadmijuma iz termoelektrana, a on može postati izvor zagađenja isključivo nepažljivim odlaganjem – ne samo izostankom reciklaže, već i uopšte standardnih metoda uređivanja deponija.

Kadmijum nije jedini kancerogeni element koji se može naći u solarnim panelima. Većina savremenih proizvođača solarnih panela koristi i olovo.

Stambene zgrade, veliki potencijal za proizvodnju solarne energije

Ovaj metal koristi se u izrazito malim količinama, kao deo vezivnog sloja između solarnih ćelija. Jedan tipični solarni modul od 60 ćelija sadrži oko 14 grama olova, a neki savremeni proračuni kažu da je za jedan gigavat-čas solarne energije ukupno potrebno oko 680 grama olova.

U pitanju je brojka koja je gotovo zanemarljiva u odnosu na globalnu industriju olova – oko 4,5 miliona tona olova se ekstraktuje svake godine, najpre za upotrebu u baterijama u različitim industrijama.

Međutim, iako je količina olova u solarnim panelima mala, svejedno ostaje pitanje – zašto se u njihovoj ugradnji i dalje koristi ovaj kancerogeni metal? Ovo pitanje je posebno važno jer već postoje alternative: danas je već moguće ugraditi solarni panel bez ijednog grama olova.

Odgovor, po svemu sudeći, leži u tržištu.

Naime, kako navode industrijski stručnjaci, koncentracije olova u solarnim panelima su dovoljno male da one ne izazivaju negativne posledice ni po okolinu ni po ljudsko zdravlje, a upotreba olova čini čitav proces ugradnje dovoljno jeftinijim da proizvođači nisu prinuđeni, pa samim tim nisu ni u žurbi da pronađu alternativu.

Po svemu sudeći, sa upotrebom olova će se nastaviti osim ukoliko se ne promene ekološki kriterijumi, ili ukoliko se ne dogodi velika tehnološka promena koja bi značila zamenu olova nekim efikasnijim materijalom.

Ali u pitanju su pitanja koja se tiču budućnosti celokupne industrije solara: na pojedinačnim instalacijama, kao što su solarni paneli na krovovima privatnih kuća, koncentracije olova su dovoljno male da ne predstavljaju opasnost po korisnike.

Kada se najviše isplate solarni paneli?