Uspon Narodne Republike Kine zasnovan je na spoljnopolitičkim inicijativama koje je ova država pokrenula u toku poslednje decenije, infrastrukturnim projektima koje sprovodi u širom sveta, političkoj saradnji sa istaknutim liderima na nacionalnom, regionalnom i globalnom nivou, ali i definisanjem narativa koji Kinu predstavljaju kao državu koja zastupa alternativne oblike saradnje na polju međunarodnih odnosa, potrebu za prekrajanjem globalnog sistema upravljanja i sistem vrednosti koji nije nužno u skladu sa dominantnim sistemom zapadnih liberalnih demokratija.
Jedan od instrumenata koje Peking koristi jeste i plasiranje poruka i narativa putem svojih medijskih kuća koje su prisutne na globalnom nivou.
U poslednjih deset godina, Peking je značajno ulagao u unapređenje svojih glavnih državnih medijskih kuća, uključujući China Global Television Network (CGTN), novinsku agenciju Sinhua i China Radio International (CRI), kako bi ih prikazao kao profesionalnije.
Cilj je bio da se ovi mediji predstave slično organizacijama poput BBC-ja, CNN-a ili, najverovatnije, Pekingu poželjnog modela, Al Džazire – mreže koja posluje unutar autoritarne države, ali proizvodi cenjene sadržaje.
Kineska komunistička partija je 2018. godine donela uredbu kojom su najznačajniji domaći mediji koji posluju na domaćem i međunarodnom tržištu okupljeni u grupaciju pod nazivom China Media Group (CMG) u cilju uspostavljanja veće kontrole nad medijima i komunikacije politika i odluka partije.
Pored televizije i radija, važan element globalno prisutnih medija predstavljaju i novinske agencije poput Sinhua i veb portala kao što je Global Times.
Sadržaj koji ove medijske kuće plasiraju na globalnom nivou, u skladu su sa narativima i težnjama kineske komunističke partije i služe svrsi kreiranja poruka koje će promovisati Kinu, kinesku Komunističku partiju, kao i inicijative koje ovi entiteti sprovode na globalnom nivou.
Regionalno prisustvo na Zapadnom Balkanu
Region Zapadnog Balkana nije izuzet od prisustva i uticaja kineskih medija. Kineski televizijski kanali CGTN i CCTV su deo ponude regionalnih kablovskih operatera. Regionalni mediji redovno prenose medijski sadržaj kreiran od strane novinske agencije Sinhua. Dok China Radio International ima lokalizovane medijske portale na albanskom i srpskom jeziku.
Na sajtu CRI Srpski ovaj mediji je predstavljen kao medij sa regionalnom pokrivenošću, tačnije kao „redakcija programa koja pokriva područje bivše Jugoslavije“. Međutim, pored sajta na albanskom aktivan je i portal CRI Hrvatski, te CRI Srpski efektivno i pokriva Crnu Goru, Severnu Makedoniju, Bosnu i Hercegovinu, ali ne Hrvatsku i Sloveniju.
Nivo prisustva kineskih medija, kao i obim sadržaja koji se na ovaj način plasira nije podjednako raspoređen u celom regionu. Srbija se svakako ističe, što je u skladu sa nivoom saradnje koji su dve države ostvarile, međutim u drugim državama prisustvo i vidljivost je limitirano.
U Crnoj Gori, prema analizi Instituta za medije Crne Gore ,,u štampanim medijima zakupljuju se plaćeni prostori, ne samo za priloge iz Kine, već i za analize i poruke kineskog ambasadora’’.
Ono što karakteriše kineske medije u Crnoj Gori, ali ukazuje na trend u celom regionu, dok u isto vreme podseća na način na koji deluju i medijske kuće pod kontrolom Ruske Federacije, jeste da je medijski sadržaj novinskih agencija besplatan za reprodukciju. Istraživanje Evropskog saveta za spoljne poslove (ECFR) objavljeno 2020. godine navodi da je kvalitet ovog medijskog sadržaja slab, te da se događaji unutar Crne Gore najčešće prate od strane dopisnika kineskih medijskih agencija u Beogradu.
Međutim i ovako limitiran nivo saradnje je dao određene rezultate. Crnogorski nacionalna televizija RTCG je u poslednjih nekoliko godina razvila visok nivo partnerstva sa CMG i to pre svega sa CGTN-om kao njegovim ogrankom. Kako se navodi na sajtu crnogorskog medija „Narodna Republika Kina jača svoje veze sa Crnom Gorom kroz saradnju vodećih medijskih kuća. Saradnja CGTN i TVCG, istaknutih medija iz NR Kine i Crne Gore, neguje čvršću saradnju i prijateljstvo između ove dve zemlje“. Dve medijske kuće su zajedno producirale i dokumentarnu seriju „Priča na putu svile“ koja je emitovana u Crnoj Gori, uz pomoć ambasade Kine u Crnoj Gori i najavu novih zajedničkih projekata dve medijske kuće.
Slična situacija je i u Severnoj Makedoniji i Bosni i Hercegovini. Izuzetak predstavlja nekoliko opskurnih internet portala koji posvećeno prate prisustvo i saradnju Bosne i Kine, poput portala ,,Bosansko-Kinesko prijateljstvo’’, deo projekta Centra za promociju i razvoj inicijative Pojas i put.
Zanimljivo je da se na portalu Centra navodi da je jedan od partnera projekta i BHRT. Kako se navodi u analizi koju potpisuje grupa autora predvođena istraživačicom Anom Krstinovskom, ono što karakteriše situaciju u Severnoj Makedoniji su televizijske emisije, novinske rubrike posvećene Kini, kolumne i intervjui sa kineskim ambasadorom, te promocija i objavljivanje medijskih sadržaja vodećih kineskih medija koji su pod direktnom kontrolom Komunističke partije Kine.
Za razliku od smanjenog kineskog uticaja u prethodnom periodu, za vreme proevropskog političkog rukovodstva zemlje, podaci pokazuju da je uticaj Kine u makedonskom medijskom sektoru porastao u poslednje vreme.
Srbija kao studija slučaja – mehanizmi kineskog uticaj u medijima